त्या फळाचे झाड - सर्व उपयुक्त गुणधर्म. प्रजाती विहंगावलोकन, काळजी आणि लँडिंग शिफारसी (130 फोटो)

रशियन भाषेची सर्व समृद्धता असूनही, काही कारणास्तव त्याला त्याच Rosaceae कुटुंबातील दोन पिढीसाठी दोन भिन्न शब्द सापडले नाहीत. आणि आता याला सामान्य (आयताकृत्ती) क्विन्स देखील म्हणतात - झिडोनिया वंशाचा एकमेव प्रतिनिधी आणि जेनोमेल्स वंशाचा जपानी क्विन्स. हे थोडे गोंधळात टाकणारे आहे, जे तथापि, क्विन्स वाणांचे वर्णन आणि फोटोंद्वारे सहजपणे समजले जाते.

लेखाचा सारांश:

सामान्य त्या फळाचे झाड - Cydonia oblonga

सायडोनिया वंशाचे लॅटिन नाव सायडॉन या प्राचीन ग्रीक शहराच्या नावावरून आले आहे, जे सध्याच्या चनिया या बंदर शहराच्या हद्दीत क्रेटच्या वायव्य किनारपट्टीवर वसलेले होते.

ट्रोजन वॉर: एरिस आणि त्या फळाचे झाड प्रत्येक गोष्टीसाठी दोषी आहेत?

कोणत्याही अधिक किंवा कमी शिक्षित व्यक्तीला विचारा, आणि तो तुम्हाला उत्तर देईल की ट्रोजन युद्ध सुरू होण्याचे कारण पॅरिसचे अशोभनीय कृत्य होते, ज्याने झार मेनेलॉसची पत्नी हेलनचे अपहरण केले होते.

खरं तर, कथा खूप आधी सुरू झाली. जेव्हा त्यांना एरिस, संयमाची देवी, लग्नासाठी आमंत्रित करायचे नव्हते तेव्हा. रागावलेल्या आणि नाराज झालेल्या, तिला बोलावले आहे असे वाटत नाही, तिने तिचे छोटेसे प्रेझेंट टेबलवर सोडले आणि निघून गेली.

देवतांनी "सर्वात सुंदर" शिलालेख असलेले सोनेरी फळ पाहिले.व्हीनस, मिनर्व्हा आणि जुनो - या तीन देवींपैकी प्रत्येकाचा अर्थातच विश्वास होता की "सर्वात सुंदर" ही पदवी तिच्या मालकीची असावी. पॅरिसला विवाद सोडविण्यास सांगितले (इतर सर्व पाहुण्यांनी सावधपणे नकार दिला, सुंदरी गमावण्याच्या क्रोधाच्या भीतीने).

मिनर्व्हा आणि जुनो यांनी तरुणाला शक्ती, धैर्य, लष्करी विजय, ज्ञान आणि शहाणपणाचे वचन दिले. आणि जगातील सर्वात सुंदर स्त्रीचा ताबा शुक्र आहे. बक्षीस व्हीनसला गेले, पॅरिसला बक्षीस म्हणून एलेना मिळाली. आणि मतभेदाचे सफरचंद, जसे की वनस्पतिशास्त्रज्ञ आणि इतिहासकार त्यांचा विरोध करत नाहीत, ते अजिबात सफरचंद नव्हते, तर त्या फळाचे फळ होते - सर्वात सामान्य, कठीण आणि सर्वात अखाद्य!

वनस्पतिवैशिष्ट्य

दीड ते पाच मीटर उंचीचे, क्वचितच 8 मी. तिरकसपणे वाढणार्‍या चढत्या फांद्यांना काटे नसतात, कोवळी कोंब प्युबेसंट, हिरवट-ऑलिव्ह किंवा तपकिरी रंगाचे असतात.

पाने 10-12 सेमीपेक्षा जास्त नसतात, बहुतेकदा अंडाकृती असतात, कमी वेळा गोलाकार असतात; पानाच्या ब्लेडची वरची बाजू उघडी, गडद हिरव्या रंगाची, खालची बाजू राखाडी, प्युबेसंट आहे. पेटीओल प्युबेसेंट आहे, 2 सेमी लांब आहे. एकल फुले पांढरे किंवा फिकट गुलाबी आहेत, 5 सेमी पर्यंत व्यासासह - अतिशय प्रभावी, एक अद्भुत वासासह.

वसंत ऋतूच्या शेवटी - उन्हाळ्याच्या सुरुवातीस, 10-13 दिवसांपर्यंत झाड अक्षरशः फुलांनी विखुरलेले असते आणि ते दृश्य अविस्मरणीय आहे. शरद ऋतूतील ते कमी आकर्षक नसते, जेव्हा त्याची मुख्य सजावट मऊ मॅट प्यूबसेन्सने झाकलेली मोठी पिवळी "सफरचंद" असते (पिकलेली फळे कडक, कमी चरबीयुक्त लगदासह गुळगुळीत आणि कडक होतात).

वर्गीकरण

दृष्टीमध्ये पाच प्रकार आहेत, त्यापैकी दोन सजावटीच्या आहेत:

pyramidal (f. pyramidalis) - मुकुटाचे वैशिष्ट्यपूर्ण चिन्ह
संगमरवरी (f. marmorate) - मोटली पिवळ्या आणि पांढर्या पानांसह

आणि फळाच्या आकारानुसार तीन गट:

सफरचंदाच्या आकाराचे (f. maliformis)
नाशपातीच्या आकाराचे (च. पायरीफॉर्मिस)
पोर्तुगीज, नाशपातीच्या बरगडीच्या आकाराचे (f. Lusitanica)

अनादी काळापासून संस्कृतीत. जगात बागांच्या फळांच्या 400 पेक्षा जास्त जाती आहेत, त्यापैकी फक्त दहावा भाग रशिया आणि शेजारच्या देशांमध्ये उगवला जातो. काकेशस आणि ट्रान्सकॉकेशियामध्ये पारंपारिकपणे उगवलेल्या प्रजातींपैकी, उदाहरणार्थ, सिथियन्स गोल्ड, मस्कॅटनाया, अरोरा, व्रानिस्का डेन्मार्क, राष्ट्रीय रजिस्टरमध्ये सूचीबद्ध आहेत, सर्वात लोकप्रिय स्थानिक आहेत अटबाशी, झझार्डश, लार्ज-फ्रूटेड मर्जिंस्की, ऑर्डुबॅडस्की आणि इतर.

लोअर व्होल्गा प्रदेशात, जुने फ्रेंच वाण अँझेर्स्काया, तसेच इतर जाती उगवल्या जातात: सामूहिक, क्रॅस्नोस्लोबोडस्काया, टेप्लोव्स्काया, उशीरा आणि लवकर मास्ल्यांका.

मध्य आशियामध्ये उगवलेल्या जाती काकेशसच्या चवीनुसार श्रेष्ठ आहेत, परंतु फळांच्या आकारात आणि वजनाने निकृष्ट आहेत. मिचुरिन्स्काया त्या फळाचे झाड समशीतोष्ण हवामानात पसरले आणि विशेषतः मध्य प्रदेशात लागवडीसाठी 1998 मध्ये मॉस्को सुसोवाच्या फळाची पैदास केली गेली. - लहान-फळ असलेले, परंतु असामान्यपणे सुगंधित.

या जातीच्या इतर आर्थिकदृष्ट्या मौल्यवान गुणांपैकी उच्च हिवाळ्यातील कठोरता, रोग आणि कीटकांचा प्रतिकार आणि मुबलक वार्षिक फ्रूटिंग लक्षात घेता येते.

लँडिंग आणि काळजी

वनस्पती दक्षिणेकडील मूळ आहे, म्हणून जवळजवळ सर्व जाती फोटोफिलस आहेत आणि दंव-प्रतिरोधक नाहीत. बागेतील जागा केवळ सनी निवडली जाते, वाऱ्याने उडत नाही. त्या फळाचे झाड मातीत फारशी मागणी करत नाही, ते अगदी किरकोळ खारटपणा देखील सहन करू शकते, जरी ते सुपीक आणि सतत ओलसर माती पसंत करते. आर्द्रतेमध्ये तीव्र चढ-उतार झाल्यास फळ फुटू शकते.

जड चिकणमाती जमिनीवर सर्वाधिक उत्पादन दिसून येते, तथापि, वालुकामय जमिनीवर ते लवकर फळ मिळते.कोरड्या मातीत ते लहान आणि कोरडे फळ तयार करतात, ओलसर मातीत ते मोठे आणि रसाळ असते, परंतु त्याची चव तुरट आणि वृक्षाच्छादित असते.

रोपांची काळजी, कदाचित, फक्त दोन महत्वाच्या उपायांचा समावेश आहे: कोरड्या उन्हाळ्यात पाणी देणे, विशेषत: वालुकामय-चिकणदार मातीत, आणि वेळेवर आणि योग्य छाटणी. मुकुटच्या फांद्या तुटलेल्या, रोगट आणि घट्ट झाल्या असताना नंतरच्यामध्ये वार्षिक स्वच्छताविषयक छाटणी केली जाते; प्रौढ झाडांमध्ये दर 3 वर्षांनी हलकी अँटी-एजिंग छाटणी आणि मजबूत अँटी-एजिंग - कमकुवत फळे असलेली जुनी झाडे.

व्हेरिएटल क्विन्सचा प्रसार सर्व संभाव्य मार्गांनी (ग्राफ्टिंग, लेयरिंग, रूट शूट्स, हिरव्या किंवा लिग्निफाइड कटिंगसह कटिंग्ज) मध्ये केला जातो.

बियाणे प्रसार फक्त दोन प्रकरणांमध्ये वापरला जातो: स्टॉक मिळवण्यासाठी आणि थंड हवामान असलेल्या प्रदेशांमध्ये क्विन्सला अनुकूल करण्यासाठी. दक्षिणेत, मजबूत जंगली क्विन्स हे लोकॅट आणि नाशपाती, विशेषत: एंगेरस्काया जातीसाठी चांगले स्टॉक आहेत.

पीक उपचार

मोठी कच्ची, सुंदर आणि सुगंधी फळे खाण्यासाठी व्यावहारिकदृष्ट्या अयोग्य आहेत. म्हणून, बहुतेक कापणी प्रक्रियेसाठी परवानगी आहे. पारंपारिक कंपोटेस, जाम, मुरंबा, जाम आणि मुरंबा व्यतिरिक्त, त्या फळाचे झाड अतिशय उपयुक्त आणि चवदार रस मिळविण्यासाठी एक उत्कृष्ट कच्चा माल आहे.

त्या फळाचा रस इतर फळांच्या रसांसोबत (सफरचंद, पीच, केळी) किंवा भोपळ्यामध्ये मिसळल्यास चवदार बनतो. ताजे आणि कॅन केलेला दोन्ही चांगले.

परंतु हे स्वयंपाकात क्विन्सच्या वापरापुरते मर्यादित नाही. त्यातून तुम्ही मांसाचे पदार्थ आणि पोल्ट्रीसाठी मसालेदार सॉस तयार करू शकता. कॅसरोल, पिलाफ, लापशीमध्ये शिजवलेले किंवा भाजलेले त्या फळाचे झाड जोडले जाते.

शेवटी, जायफळाच्या काही जातींची पूर्णपणे पिकलेली फळे कच्च्या स्वरूपात देखील वापरली जाऊ शकतात - पिकलेली फळे उचलू नयेत म्हणून तुम्हाला फक्त त्या फळाची कापणी कधी करायची हे माहित असणे आवश्यक आहे. कच्च्या फळाचे तुकडे कापून, त्याची चव आणि सुगंध समृद्ध करण्यासाठी चहामध्ये जोडले जाते: ते लिंबू चहापेक्षाही चांगले आहे!

जपानी त्या फळाचे झाड (Henomeles जपानी) - Chaenomeles japonica

जीनसचे नाव पूर्वीच्या गैरसमजामुळे आहे की जीनोमल्सचे फळ पाच भागांमध्ये विभागले गेले आहे: ग्रीकमध्ये, "चेनीन" चिरलेला आहे आणि "मेल्स" सफरचंद आहे.

वनस्पतिवैशिष्ट्य

जन्मभुमी जपान आहे, चीन आणि युरोपमध्ये देखील मोठ्या प्रमाणावर वितरीत केले जाते. कमी झुडूप सहसा 3 मीटरपर्यंत पोहोचते, खूप काटेरी असते. मुकुट दाट पानांचा, दाट आहे. तरुण वयात कांस्य किंवा लाल रंगाची पाने, वयानुसार गडद हिरवी होतात; दाट आणि चामड्याचे, 3 ते 5 सेमी लांब, फुले 3 ते 4 सेमी व्यासाची, गुलाबी ते नारिंगी-लाल, 2 ते 6 फुलांनी बनलेली स्केलमध्ये.

मध्यम लेनमध्ये, फुलांचा कालावधी 3-4 आठवडे असतो. 3-4 वर्षापासून फळ देण्यास सुरुवात होते. फळ एक सफरचंद आहे, बॉल किंवा अंड्याच्या आकारात चमकदार पिवळा आहे. गडद हिरव्या पर्णसंभाराच्या पार्श्वभूमीवर फळे खूप प्रभावी दिसतात. फुलांच्या आणि फ्रूटिंग दरम्यान बुश तितकेच सुंदर असते.

बर्‍याचदा बागांमध्ये आढळतात, जपानी फळाचे झाड कमी असते (मौलिया जीनोमल्स): एक मीटरपेक्षा जास्त उंच नसलेले विस्तीर्ण झुडूप, कमानदार आणि खूप काटेरी कोंबांसह. हा वंशाचा सर्वात हिवाळा-हार्डी प्रतिनिधी आहे. सजावटीच्या जाती (डायमंड, व्हेसुव्हियस, हॉलंडिया, निवालिस, निकोलिन) आणि अनेक बागांचे प्रकार आहेत.

लँडिंग आणि काळजी

जपानी त्या फळाचे झाड वाढवणे कठीण नाही. वनस्पती फोटोफिलस आहे, सेंद्रिय पदार्थांनी समृद्ध, सुपीक माती पसंत करते. ते दुष्काळ सहन करते, परंतु गरम, कोरड्या उन्हाळ्यात त्याला पाणी पिण्याची गरज असते. हळूहळू वाढतात.

झुडूप कापले जाऊ शकते - फुलांच्या आणि फ्रूटिंग टिकवून ठेवताना, त्यामुळे हेजेज तयार करण्यासाठी चांगले आहे. शहरात टिकून राहण्यास, वाढण्यास आणि सुंदरपणे भरभराट करण्यास सक्षम.

सजावटीच्या बागांचे अनेक प्रकार आहेत. परंतु त्यांना विक्रीवर शोधणे कठीण आहे. म्हणूनच, बहुतेकदा बागांमध्ये आपण नॉन-व्हेरिएटल रोपे शोधू शकता. याव्यतिरिक्त, ही प्रजाती रेफ्रिजरेटरमध्ये 3-4 महिन्यांच्या स्तरीकरणानंतर हिवाळा किंवा वसंत ऋतूपूर्वी पेरलेल्या बियाण्यांद्वारे सहजपणे प्रसारित केली जाते.

हे इतर सर्व मार्गांनी देखील चांगले गुणाकार करते: लेयरिंग, ग्रीन कटिंग्ज, रूट संतती. उद्देश मुख्यतः सजावटीचा आहे, जरी फळे खाण्यायोग्य आहेत आणि स्वयंपाक प्रक्रियेसाठी वापरली जाऊ शकतात.